Do zgłoszonego w Urzędzie Patentowym znaku towarowego można wnieść sprzeciw. Sprzeciw musi zostać wniesiony do Urzędu Patentowego RP na piśmie, w terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu kwestionowanego znaku towarowego w Biuletynie Urzędu Patentowego. Należy pamiętać, że termin ten nie podlega przywróceniu.

Od sprzeciwu należy wnieść opłatę w wysokości wskazanej w Tabeli opłat.

Stronami postępowania w sprawie sprzeciwu są zgłaszający i wnoszący sprzeciw.

Sprzeciw może wnieść:

1) uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub

2) uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego.

3) uprawniony do wykonywania praw wynikających z wcześniejszego zgłoszenia oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia, o ile oznaczenia te zostaną zarejestrowane.

Uwaga: Podstawą sprzeciwu mogą być również zgłoszenia znaków towarowych z wcześniejszym pierwszeństwem, o ile udzielone zostanie na nie prawo ochronne. Do czasu prawomocnego zakończenia wcześniejszych postępowań zgłoszeniowych, postępowanie w sprawie sprzeciwu zawiesza się. Wobec jednego znaku towarowego może wpłynąć więcej niż jeden sprzeciw od różnych podmiotów.

Sprzeciw powinien zawierać:

1. Oznaczenie stron, poprzez wskazanie:

- jej nazwy oraz siedziby w przypadku osoby prawnej

- jej imienia i nazwiska oraz adresu w przypadku osoby fizycznej.

2. Wskazanie podstawy faktycznej i prawnej wraz z uzasadnieniem

Zgodnie z przepisem art. 152²⁰ pwp Urząd rozpatruje sprzeciw w jego granicach i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnoszącego sprzeciw. Oznacza to, iż minimalnym wymogiem formalnym sprzeciwu jest wskazanie w nim podstawy prawnej, na jakiej jest oparty.

3. Określenie zakresu sprzeciwu

W sprzeciwie należy wskazać towary i usługi, które są objęte zakresem sprzeciwu. Osoba wnosząca sprzeciw, która wskaże, że sprzeciw dotyczy tylko niektórych towarów i usług objętych zgłoszeniem, powinna sporządzić wykaz zawierający ich jasne i precyzyjne określenia.

4. Podpis wnoszącego sprzeciw

Uwaga: Sprzeciw oraz wszystkie inne pisma wnosi się wraz z ich odpisami dla strony przeciwnej. Materiały i dokumenty sporządzone w języku obcym wnosi się wraz z ich tłumaczeniem na język polski. Jeśli sprzeciw wnoszony jest przez profesjonalnego pełnomocnika należy dołączyć do niego również dokument umocowania (pełnomocnictwo) wraz z jego odpisem dla strony przeciwnej.

Pozostawienie sprzeciwu bez rozpoznania

Zgodnie z art. 152¹⁷ ust. 6 pwp Urząd Patentowy pozostawia bez rozpoznania sprzeciw, który:

- został wniesiony po upływie terminu – tj. po upływie 3 miesięcy od daty ogłoszenia w Biuletynie Urzędu Patentowego informacji o zgłoszeniu znaku towarowego, wobec którego został on wniesiony. Termin ten nie podlega przywróceniu.

- nie wskazuje zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego jest wnoszony - ustawa pwp nie reguluje wprost zakresu informacji niezbędnych dla ustalenia znaku towarowego będącego przedmiotem sprzeciwu

- nie wskazuje wcześniejszego prawa - sprzeciw może opierać się na pięciu rodzajach wcześniejszych praw:

• znakach towarowych zgłoszonych lub zarejestrowanych w jednym z trzech systemów: krajowym, międzynarodowym lub unijnym dla tych samych lub podobnych towarów;
• znakach towarowych zgłoszonych lub zarejestrowanych, które cieszą się renomą w jednym z wyżej wymienionych systemów;
• znakach powszechnie znanych;
• prawach osobistych lub majątkowych osób trzecich.
• praw wynikających z wcześniejszego zgłoszenia oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia, o ile oznaczenia te zostaną zarejestrowane
   

Braki formalne możliwe do usunięcia w wyznaczonym przez Urząd terminie

Przykładem takich braków są:

• brak podpisu pod sprzeciwem,
• brak opłaty,
• brak dokumentu pełnomocnictwa
   

Terminy w postępowaniu w sprawie sprzeciwu

Urząd w toku postępowania w sprawie sprzeciwu wyznacza stronom do dokonania określonych czynności terminy nie krótsze niż:

a) 1 miesiąc, gdy strona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

b) 2 miesiące, gdy strona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą.

W toku postępowania w sprawie sprzeciwu nie znajduje zastosowania przepis art. 242 ust. 3 pwp, który przewiduje możliwość dokonania danej czynności przez stronę w ciągu dodatkowego dwumiesięcznego terminu, jeśli strona zawiadomi UP RP na piśmie o przyczynach niedochowania terminu, jak również przepisy kpa o terminach załatwienia sprawy.

Niedotrzymanie terminu wskazanego przez Urząd skutkuje pominięciem w toku postępowania sprzeciwowego wszystkich dokumentów, uwag i dowodów złożonych po tym terminie albo umorzeniem postępowania.

Ugodowe rozstrzygnięcie sporu

Urząd niezwłocznie powiadamia zgłaszającego znak towarowy o wniesionym sprzeciwie, a także informuje go oraz wnoszącego sprzeciw o możliwości ugodowego załatwienia sprawy w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia informacji tej stronie, która otrzymała go później.

W przypadku, gdy data doręczenia będzie inna dla każdej ze stron 2-miesięczny termin liczy się od dnia doręczenia tej informacji stronie, która otrzymała ją najpóźniej.

W tym momencie rozpoczyna się trwający dwa miesiące okres, w trakcie którego strony mogą kontaktować się ze sobą w celu zawarcia ugody. Jest to tzw. etap ugodowy w postępowaniu w sprawie sprzeciwu, który ma na celu rozwiązać wszelkie spory bez potrzeby przechodzenia pełnej procedury prawnej. Daje on stronom czas na rozstrzygnięcie sporu polubownie bez dalszego przedłużania postępowania.

Zgodnie z art. 152¹⁹ ust. 2 pwp, okres ugodowy może być przedłużony do 6 miesięcy od daty rozpoczęcia okresu na zawarcie ugody. Przedłużenie może nastąpić tylko raz na zgodny wniosek stron.

Przed upływem dwumiesięcznego terminu biegnącego od dnia doręczenia informacji o możliwości zawarcia ugody (lub też przed końcem przedłużonego terminu w przypadku złożenia wniosku), należy poinformować Urząd o wyniku postępowania ugodowego.

Ugoda powinna być sporządzona w formie pisemnej i powinna zawierać:

• Oznaczenie stron
• Datę sporządzenia
• Przedmiot i treść ugody
• Podpisy stron
   

Uwaga: Ugoda powinna zawierać dokładną informację na temat osiągniętego porozumienia, np. o wycofaniu sprzeciwu, oraz wskazywać jakiego rodzaju rozstrzygnięcie oczekiwane jest przez strony.

Po bezskutecznym upływie terminu na ugodowe rozstrzygnięcie sprawy, Urząd wzywa zgłaszającego do złożenia odpowiedzi na sprzeciw. W terminie wyznaczonym przez Urząd, Zgłaszający, powinien przedstawić zarzuty oraz dowody na ich poparcie, które w jego ocenie przekonają Urząd do oddalenia sprzeciwu.

Uwaga: Jedynie na tym etapie, tj. w odpowiedzi na sprzeciw, zgłaszający może podnieść zarzut nieużywania wcześniejszego znaku w sposób rzeczywisty w ciągu nieprzerwanego okresu 5 lat, poprzedzających datę dokonania zgłoszenia znaku towarowego będącego przedmiotem sprzeciwu i zażądać przedstawienia dowodów na jego używanie.

Brak rzeczywistego używania znaku towarowego pociąga za sobą sankcję w postaci pozbawienia uprawnionego do wcześniejszego znaku możliwości skutecznego powołania się na swoje prawo w postępowaniu w sprawie sprzeciwu. W takim wypadku Urząd Patentowy oddali sprzeciw .

Urząd przekazuje wnoszącemu sprzeciw odpowiedź na sprzeciw oraz wyznacza mu termin na zajęcie stanowiska i uzupełnienie dowodów.

W tym terminie wnoszący sprzeciw zobowiązany jest do:

• wyczerpującego wypowiedzenia się w stosunku do wszystkich okoliczności podniesionych przez zgłaszającego;

• przedstawienia wszystkich dowodów na poparcie okoliczności przywołanych wcześniej w sprzeciwie, tj. w szczególności dowodów istnienia i posiadania uprawnień do wcześniejszych praw będących podstawą sprzeciwu, ewentualnie dowodów na zwiększoną rozpoznawalność wcześniejszych znaków, dowodów renomy, powszechnej znajomości znaków itd.
   

Brak przedstawienia ww. dowodów oraz odniesienia się do zarzutów zgłaszającego w terminie wyznaczonym przez Urząd skutkuje utratą możliwości ich wskazania na dalszych etapach postępowania.

Ponadto w momencie uzupełnienia sprzeciwu nie jest już możliwe powołanie się na dodatkowe wcześniejsze prawa, które nie były podniesione w 3-miesięcznym terminie przewidzianym na złożenie sprzeciwu.

Jeżeli wnoszący sprzeciw zajmie stanowisko w wyznaczonym terminie, Urząd przekazuje je zgłaszającemu, który również ma prawo wypowiedzenia się w stosunku do przekazanego mu przez Urząd materiału. Na tym etapie postępowania, zarzuty wskazywane przez zgłaszającego, mogą dotyczyć jednak tylko dodatkowych materiałów i twierdzeń, które stanowiły uzupełnienie sprzeciwu.

Zapewne, w niektórych przypadkach wskazana będzie dodatkowa wymiana korespondencji. Wówczas Urząd może wezwać stronę postępowania do zajęcia w wyznaczonym terminie stanowiska dotyczącego materiałów przedstawionych przez drugą stronę lub Urząd Patentowy.

Przed wydaniem decyzji w sprawie sprzeciwu Urząd Patentowy pismem poinformuje strony o tym, że zakończył proces zbierania dowodów. Pismo to będzie miało jednak charakter informacyjny i będzie wymagało żadnej odpowiedzi. 

Zakończenie postępowania w sprawie sprzeciwu

Gdy strony przedstawią swoje stanowiska możliwe jest podjęcie decyzji co do istoty sprawy.

Urząd rozpatruje sprzeciw w jego granicach i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnoszącego sprzeciw.

Po rozpatrzeniu sprzeciwu Urząd Patentowy wydaje decyzję o oddaleniu sprzeciwu lub uznaniu go za zasadny w całości lub w części. Od przedmiotowej decyzji stronom służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygany przez Urząd Patentowy RP.

⇨ Rodzaje decyzji

a) Oddalenie sprzeciwu

Sprzeciw jest oddalany w całości, jeżeli po rozważaniu wszystkich okoliczności sprawy, argumentów przedstawionych przez strony postępowania oraz zgromadzonego materiału dowodowego, Urząd Patentowy uzna, iż nie zostały spełnione przesłanki zastosowania normy prawnej, będącej podstawą sprzeciwu, a więc którejkolwiek z sytuacji prawnych wymienionych w art. 132¹ ust. 1-3 pwp.

Sprzeciw jest także oddalany w sytuacji, gdy zgłaszający podniósł zarzut nieużywania znaku towarowego w sposób rzeczywisty, w ciągu nieprzerwanego okresu 5 lat przed datą dokonania zgłoszenia znaku towarowego będącego przedmiotem sprzeciwu dla towarów objętych sprzeciwem, a zarzut ten został uznany przez Urząd za zasadny.

Inna sytuacja oddalenia sprzeciwu to przypadek, gdy uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego wyrazi pisemną zgodę na udzielenie prawa ochronnego na późniejszy znak towarowy.

b) Uznanie sprzeciwu za zasadny w całości lub części

Sprzeciw zostaje uznany za zasadny w całości lub części, jeżeli po rozważaniu wszystkich okoliczności sprawy, argumentów przedstawionych przez strony postępowania oraz zgromadzonego materiału dowodowego, Urząd Patentowy uzna, iż zostały spełnione przesłanki zastosowania którejkolwiek normy prawnej, będącej podstawą sprzeciwu, a więc jednej lub więcej sytuacji prawnej wymienionej w art. 132¹ ust. 1-3 pwp, na której oparto sprzeciw.

c) Umorzenie postępowania w sprawie sprzeciwu

Postępowanie w sprawie sprzeciwu umarza się, jeżeli sprzeciw nie spełnia wymogów formalnych innych niż te wymienione w art. 152¹⁷ ust. 6 pwp, a braki te nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie.

Postępowanie w sprawie sprzeciwu umarza się również odpowiednio w całości lub części, z uwagi na jego bezprzedmiotowość, np. cofnięcie sprzeciwu, a także umorzenia postępowania zgłoszeniowego z powodu cofnięcia wniosku o udzielenie prawa ochronnego, czy też odmowy udzielenia prawa ochronnego na podstawie art. 129¹ pwp w postępowaniu zgłoszeniowym.

Wniosek o ponowne od decyzji wydanej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu

Od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu stronom służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 152²² pwp).

Termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją wynosi 2 miesiące, a zakończonej postanowieniem - 1 miesiąc od dnia doręczenia stronie decyzji lub postanowienia (art. 244 ust. 4 pwp w zw. z art. 152²² ust. 1 pwp).

Stronami postępowania odwoławczego jest wnoszący sprzeciw i zgłaszający znak towarowy.

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wymaga uzasadnienia

Co do zasady we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie można powołać się na żadne nowe okoliczności i dowody. Oznacza to, że Urząd Patentowy działa w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu w sprawie sprzeciwu. Wyjątkiem w tym zakresie jest pojawienie się dowodów, które nie mogły być wcześniej powołane oraz takich, których potrzeba powołania wynikała później. Za taką późniejszą potrzebę nie może być jednak uznane wydanie decyzji niekorzystnej dla strony.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Urząd Patentowy wydaje decyzję, zgodnie z art. 245, w której:

a) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję

b) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo części i w tym zakresie rozstrzyga co do istoty sprawy,

c) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo części i w tym zakresie umarza postępowanie w sprawie

d) umarza postępowanie w części, a w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję lub uchyla zaskarżoną decyzję i rozstrzyga co do istoty sprawy

e) umarza postępowanie

Koszty postępowania w sprawie sprzeciwu

W kwestii kosztów postępowania w sprawie sprzeciwu Urząd Patentowy stosuje odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym (art. 152²³ ust. 2 pwp w zw. z art. 256 ust. 2 pwp).

Do kosztów postępowania w sprawie sprzeciwu mogą należeć m.in.:

1. Opłata od sprzeciwu w wysokości 600,00 zł;
2. Koszty zastępstwa przez profesjonalnego pełnomocnika, w tym oplata od pełnomocnictwa profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 17,00 zł;
3. Podlegające zwrotowi wydatki np. koszty sporządzenia opinii biegłego, koszty tłumaczenia uwierzytelnionego dokumentów na język obcy i inne.
    

O kosztach postępowania Urząd Patentowy orzeka na podstawie zasady odpowiedzialności za wynik postępowania (art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, t.j. Dz.U. 2016 poz. 1822, z późn. zm., dalej jako „kpc”), zgodnie z którą strona przegrywająca zobowiązana jest do zwrotu przeciwnikowi kosztów postępowania. Rozstrzygniecie to zależne jest więc m.in. od uwzględniania sprzeciwu przez Urząd Patentowy. Urząd ocenia również czy poniesione przez strony koszty były niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Uwaga: Do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym, przy czym koszty znosi się pomiędzy stronami również w przypadku umorzenia postępowania w sprawie sprzeciwu (art. 152²³ ust. 2 pwp).