Dodatkowe prawo ochronne (DPO, z angielskiego Supplementary Protection Certificate - SPC) dla produktów leczniczych oraz produktów ochrony roślin jest odrębnym od patentu tytułem ochronnym. Dodatkowe prawo ochronne zapewnia ochronę prawną konkretnych produktów wytworzonych według opatentowanego wynalazku po wygaśnięciu ochrony patentowej.

DPO stanowi rekompensatę wieloletnich badań w celu wprowadzania do obrotu produktów leczniczych oraz produktów ochrony roślin.

Wnioskodawcą może być posiadacz patentu podstawowego lub jego następca prawny.

Procedurę udzielania DPO regulują:

1. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczące dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz. Urz. UE. L 152, 16.06.2009)

2. Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1610/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów ochrony roślin (Dz. Urz. WE Nr L 198, 08.08.1996)

3. Rozporządzeniem (WE) Nr 1901/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dn. 12 grudnia 2006 r. w sprawie produktów leczniczych stosowanych w pediatrii (Dz. Urz .UE. L 378/1, 27.12.2006)

4. Rozporządzenie (WE) NR 141/2000 z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie sierocych produktów leczniczych (DZ. Urz. WE. L 18/1, 22.01.2000 r.)

5. Ustawa prawo własności patentowej (pwp) (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 286)

6. Rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z dn. 9 września 2016 r. w sprawie składania i rozpatrywania wniosków o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego dla produktów leczniczych i produktów ochrony roślin (Dz. U. Nr 1482)