Międzynarodowa Klasyfikacja Patentowa powstała w wyniku Porozumienia Strasburskiego, w roku 1971. Wcześniej - stosowano, w każdym kraju odrębnie - narodowe systemy klasyfikacyjne. Do najbardziej znanych należały klasyfikacje: brytyjska, niemiecka (stosowana także w Polsce) oraz japońska i amerykańska, które są, obok MKP, stosowanymi do dziś klasyfikacjami w postępowaniu przed - odpowiednio - japońskim i amerykańskim Urzędami. MKP rozwijała się przez wiele lat, głownie jako narzędzie informacji opartej na nośniku papierowym. Do końca 2005 roku – kolejne edycje MKP były nowelizowane w odstępach 5-letnich. Każda edycja oznaczana była angielskim skrótem „Int. Cl.” wraz z liczbą reprezentującą daną edycję (np.: „Int. Cl. ⁷” oznacza siódmą edycję MKP, obowiązującą od 1 stycznia 2000 r. do 31 grudnia 2005 r.).

Zmiany struktury klasyfikacji i metody jej nowelizacji oraz stosowania stworzyły potrzebę zapewnienia efektywnego i skutecznego wykorzystania w środowisku elektronicznym.

Od stycznia 2006 roku obowiązuje ósma i ostatnia edycja MKP, po której następują kolejne wersje tej edycji. Od tego roku - w opublikowanych dokumentach patentowych usystematyzowanych zgodnie z daną wersją MKP, wersja klasyfikacji wskazana jest za pomocą roku w nawiasach okrągłych, po skrócie „Int. Cl.” (np.: – Int. Cl. (2011.01). Przez kilka lat MKP funkcjonowała na dwóch poziomach: podstawowym oraz zaawansowanym (rozbudowany, bardziej szczegółowy, rewidowany stosunkowo częściej niż podstawowy). Obecnie, system jako taki przybiera jednolitą postać poziomu zaawansowanego. Urząd Patentowy RP od początku zmian - stosuje do swoich zadań poziom zaawansowany.
Wraz ze zmianami strukturalnymi, zmianom uleglo także prezentowanie symboli klasyfikacyjnych w opublikowanych dokumentach patentowych:
zapis kursywą odnosi się do poziomu zaawansowanego, a czcionką regularną - do poziomu podstawowego.
W opisach stosuje się symbole główne odnoszące się do istoty rozwiązania, a także symbole dodatkowe odnoszące się do innych ważnych informacji w opisie.

Przykłady prezentowania symboli MKP poziomu zaawansowanego:

• B28B5/00 (2006.01) - symbol główny (kursywa, czcionka pogrubiona), wersja klasyfikacji - w nawiasie;
• H05B3/18 (2008.07) symbol dodatkowy (kursywa, czcionka regularna), wersja klasyfikacji - w nawiasie.

MKP dzieli dziedziny techniki na osiem działów. Symbole MKP składają się z liter alfabetu łacińskiego (od A do H) oraz cyfr arabskich, np.: „A01B 1/00”, gdzie:

• A – oznacza dział;
• A01 – klasę;
• A01B – podklasę;
• A01B1 – grupę;
• A01B1/00 – podgrupę.

Elektroniczne środowisko występowania MKP pozwala na wyszukiwanie tekstu opisującego i wskazującego symbol klasyfikacyjny za pomocą kryterium: „symbol MKP”, który można stosować zarówno w postaci zgrubnej, jak też kompletnej (na każdym poziomie hierarchii). Zaawansowane systemy wyszukiwawcze MKP umożliwiają wyszukiwanie po słowach języka naturalnego oraz stosowanie wyszukiwania „rozmytego”.

Źródłami językowymi tekstu Międzynarodowej Klasyfikacji Patentowej są wersje: angielska i francuska opracowane i rewidowane przez Komitet Ekspertów ds. MKP Światowej Organizacji Własności Intelektualnej. Niektóre krajowe urzędy patentowe, w tym – UPRP, tłumaczą, aktualizują oraz upubliczniają swoje wersje w postaci publikacji internetowych. Wersje te są powszechnie dostępne w witrynach internetowych urzędów patentowych lub np. za pośrednictwem tzw. „bridge connection" – funkcji umożliwiającej połączenie się z wybraną wersją językową MKP, na poziomie przeglądanego w danej chwili symbolu klasyfikacyjnego.
Obecnie dostępne są wersje w językach: chińskim, czeskim, estońskim, hiszpańskim, holenderskim, japońskim, koreańskim, niemieckim, polskim, portugalskim i słowackim.