Zbiory informacji patentowej, jakie gromadzi i udostępnia UPRP składają się między innymi z pełnych tekstów opisów. Jednymi z kryteriów systematycznego porządku gromadzenia są:

• NUMERY zgłoszeń - unikatowe numery nadawane wpływającym do UPRP zgłoszeniom;
• NUMERY praw wyłącznych - unikatowe numery nadawane w związku z decyzjami o udzieleniu praw wyłącznych.

Informacje o zgłoszeniach i udzielonych prawach opatrzone ww. numerami są, zgodnie z procedurą oraz praktyką UPRP, ujawniane publicznie w różnych wydawnictwach (np. BUP, WUP) i bazach danych. W ślad za ujawnieniem - w miarę postępującej procedury - publikowane są kopie pełnych tekstów:

• OPISÓW zgłoszeń (oryginalnie wniesionych przez zgłaszających - opisów, zastrzeżeń, rysunków);
• OPISÓW patentowych i ochronnych (w postaci oficjalnych publikacji nakładem Wydawnictw UPRP).

Do czasu wydania i uprawomocnienia się decyzji o udzieleniu prawa - w wydawnictwach, bazach danych i systemach wyszukiwawczych - znajdziemy TYLKO informacje o danych zgłoszeniach.

Jeśli danym zgłoszeniom zostaną udzielone prawa, w wyżej wymienionych systemach pojawia się informacja opatrzona drugim numerem (numerem prawa wyłącznego), który staje się dodatkowym kryterium związanym z danym zgłoszeniem.

Europejski Urząd Patentowy, z ang. European Patent Office, organ wykonawczy Europejskiej Organizacji Patentowej, którego zadaniem jest udzielanie patentów europejskich.

Procedura międzynarodowa (PCT) przed Europejskim Urzędem Patentowym (EPO).

Nowość, celowo wprowadzona zmiana w technice, organizacji, działalności gospodarczej lub w innej sferze ludzkiego życia.

Wymóg dotyczący zgłoszenia wynalazku polegający na tym, że zgłoszenie obejmuje jeden lub więcej wynalazków połączonych ze sobą w taki sposób, że stanowią wyraźnie jeden pomysł wynalazczy.

Międzynarodowa klasyfikacja wykorzystywana do celów rejestracji znaków towarowych. Powstała w wyniku Porozumienia nicejskiego z 1957 r. ustanawiającego tę klasyfikację. Składa się z 34 klas towarowych oraz 11 klas usługowych, zawiera alfabetyczny wykaz towarów.

Międzynarodowa klasyfikacja ułatwiająca prowadzenie poszukiwań w zakresie słowno-graficznych i graficznych znaków towarowych. Powstała w wyniku Porozumienia wiedeńskiego z 1973 r. ustanawiającego tę klasyfikację. Składa się z 29 kategorii.

Kod literowy (po którym może też wystąpić cyfra) pozwalający określić rodzaj publikacji; zazwyczaj kod A oznacza zgłoszenie patentowe, B opis patentowy, U zgłoszenie wzoru użytkowego, Y opis ochronny wzoru użytkowego, S opis ochronny wzoru przemysłowego, T tłumaczenie.

Procedura stosowana w przypadku znaku towarowego Unii Europejskiej (ZTUE) i rejestracji międzynarodowej. Jeżeli ZTUE przestaje istnieć, można dokonać jego konwersji w znaki towarowe, które są ważne w niektórych państwach członkowskich. Konwersja jest szczególnie przydatna w radzeniu sobie z możliwymi problemami związanymi z jednolitym charakterem ZTUE. Na przykład jeżeli znak towarowy UE ma problemy z rejestracją jedynie w jednym lub w kilku krajach w oparciu o bezwzględne przesłanki lub w związku ze sprzeciwem opartym na wcześniejszym prawie ważnym wyłącznie w jednym kraju lub w kilku krajach, zgłaszający ZTUE może zwrócić się o konwersję ZTUE w indywidualne, krajowe zgłoszenia znaków towarowych w innych krajach, w których te bezwzględne przesłanki lub podstawa sprzeciwu nie mają zastosowania. Można również dokonać konwersji rejestracji międzynarodowych w krajowe zgłoszenia znaków towarowych w państwach członkowskich UE i we wskazanie stron porozumienia madryckiego lub protokołu madryckiego Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO).

Podmiot, który na podstawie upoważnienia, wynikającego zwykle z umowy licencyjnej, korzysta z danego prawa własności przemysłowej nie naruszając praw uprawnionego.