Obok cech technicznych, w zastrzeżeniach patentowych mogą występować także cechy nietechniczne. Z taką sytuacją można się spotkać, między innymi w przypadku wynalazków realizowanych przy użyciu komputera. Przy ocenie poziomu wynalazczego rozwiązań określonych w zastrzeżeniach poprzez połączenie cech technicznych z cechami nietechnicznymi pod uwagę należy wziąć wszystkie te cechy, które przyczyniają się do technicznego charakteru wynalazku, w tym również cechy, które same w sobie nie są techniczne, ale prowadzą do uzyskania tzw. dalszego efektu technicznego, przekładającego się na techniczny charakter wynalazku. Cechy, które nie prowadzą do uzyskania efektu technicznego, na przykład takie cechy, które przyczyniają się jedynie do rozwiązania problemu nietechnicznego, nie mogą stanowić o istnieniu poziomu wynalazczego. Poziom wynalazczy wiąże się bowiem nieodłącznie z koniecznością technicznego rozwiązania określonego problemu technicznego.

Przystępując do badania wynalazku określonego w zastrzeżeniach poprzez połączenie cech technicznych z cechami nietechnicznymi należy:

1. zidentyfikować wszystkie cechy zastrzeżenia, które wnoszą wkład do technicznego charakteru wynalazku, uwzględniając osiągane efekty techniczne;
2. ustalić najbliższy stan techniki, koncentrując się na cechach, które wnoszą wkład do technicznego charakteru wynalazku;
3. na podstawie zidentyfikowanych różnic pomiędzy stanem techniki a zastrzeganym rozwiązaniem określić efekt techniczny wynikający z tych różnic i na tej podstawie określić, które odróżniające cechy wnoszą wkład techniczny do stanu techniki, a które takiego wkładu nie wnoszą, przy czym:
   a) jeżeli żadne różnice nie występują (nie ma nawet różnicy nietechnicznej), należy zakwestionować nowość rozwiązania (art. 25 pwp);
   b) jeżeli różnice obejmują cechy, które nie wnoszą wkładu technicznego do stanu techniki, należy zakwestionować poziom wynalazczy rozwiązania (art. 26 pwp);
   c) jeżeli różnice obejmują cechy, które wnoszą wkład techniczny prowadzący do uzyskania efektu technicznego, to wówczas w oparciu o ten efekt techniczny należy sformułować obiektywny problem techniczny, a następnie rozważyć, czy zastrzegane rozwiązanie tego obiektywnego problemu technicznego jest oczywiste dla znawcy w świetle najbliższego stanu techniki – jeśli tak, należy zakwestionować poziom wynalazczy rozwiązania.

Podobnie jak w przypadku wszystkich wynalazków tak i tutaj obiektywny problem techniczny musi być tak sformułowany, aby nie zawierał wskazówek co do jego rozwiązania. Jednakże zasada ta dotyczy tylko tych cech, określonych w zastrzeżeniu, które przyczyniają się do technicznego charakteru wynalazku, a zatem są częścią rozwiązania technicznego. Fakt, że jakaś cecha nietechniczna pojawia się w zastrzeżeniu, nie wyklucza automatycznie jej pojawienia się w definicji problemu technicznego. Przykładowo, gdy zastrzeżenie odnosi się do skutku, który ma zostać osiągnięty w dziedzinie nietechnicznej, skutek ten może pojawić się w sformułowaniu obiektywnego problemu technicznego, w szczególności jako warunek, który musi być spełniony.