Pojęcie wynalazku selektywnego nie występuje w regulacjach prawnych, a jedynie w doktrynie, przy czym taki wynalazek musi spełniać te same kryteria zdolności patentowej (w sensie warunków ustawowych do uzyskania patentu), jakie spełniają pozostałe wynalazki. Wynalazek selektywny dotyczy parametrów w postaci podzakresu lub podzbioru wybranego z szerszego, znanego, zakresu lub zbioru określonych wartości.

Po uznaniu, że wyselekcjonowany podzakres jest nowy, tzn. wąski w stosunku do znanego zakresu oraz jednocześnie dostatecznie odbiegający od przykładów ujawnianych w stanie techniki i od punktów końcowych znanego zakresu (znaczenie słów „wąski” i „dostatecznie odbiegający” jest rozstrzygane indywidualnie w każdym przypadku), ocenia się:

• czy wyselekcjonowany podzakres zapewnia szczególny efekt techniczny, przy czym efekt, występujący w wybranym zakresie, może być tym samym efektem, który osiąga się w szerszym, znanym zakresie, ale w nieoczekiwanym stopniu, oraz
• czy znawca dokonałby selekcji takiego podzakresu w oczekiwaniu uzyskania pewnej poprawy lub korzyści, np. z powodu wskazówek istniejących w stanie techniki, skłaniających do takiej selekcji. Jeżeli okaże się, że nie, a w nowym podzakresie jest osiągany szczególny efekt techniczny, uznaje się, że wynalazek posiada poziom wynalazczy.

Szczególny efekt techniczny musi występować w całym zakresie objętym zastrzeżeniem. Jeżeli występuje on tylko w części podanego w zastrzeżeniu zakresu, to zastrzegany przedmiot zgłoszenia nie rozwiązuje konkretnego problemu, do którego odnosi się ten efekt, a jedynie bardziej ogólny problem uzyskania np. „kolejnego produktu X” lub „kolejnego procesu Y”.