Program komputerowy, który po uruchomieniu na komputerze wywołuje „dalszy efekt techniczny”, ma charakter techniczny, a zatem nie jest pozbawiony zdolności patentowej. „Dalszy efekt techniczny” to efekt techniczny wykraczający poza „normalne” interakcje między programem (oprogramowaniem) a komputerem (sprzętem), na którym jest on uruchamiany, czyli wykraczający poza normalne efekty fizyczne. Normalne fizyczne efekty wykonania programu, np. przepływ prądu elektrycznego w komputerze, nie są same w sobie wystarczające, aby nadać programowi komputerowemu charakter techniczny.

Przykładem dalszych efektów technicznych, które nadają charakter techniczny programowi komputerowemu, jest kontrola procesu technicznego lub wewnętrznego funkcjonowania samego komputera lub jego interfejsów.

Obecność dalszego efektu technicznego jest oceniana bez odniesienia do stanu techniki.

Sam fakt, że program komputerowy służący celowi nietechnicznemu wymaga mniej czasu obliczeniowego niż wcześniejszy program służący temu samemu celowi nietechnicznemu, nie dowodzi obecności dalszego efektu technicznego. Podobnie porównanie programu komputerowego z tym, jak człowiek wykonałby to samo zadanie, nie stanowi odpowiedniej podstawy do oceny, czy program komputerowy ma charakter techniczny.

Program komputerowy nie może uzyskać charakteru technicznego z samego faktu, że został zaprojektowany tak, że może być automatycznie wykonywany przez komputer. Konieczne są „dalsze techniczne aspekty”, zwykle związane z technicznymi względami wewnętrznego funkcjonowania komputera, wykraczające poza samo znalezienie algorytmu komputerowego do wykonania zadania. Muszą one znaleźć odzwierciedlenie w powołanych w zastrzeżeniach cechach, które powodują dalszy efekt techniczny.

Wynalazek realizowany za pomocą komputera” dotyczy komputerów, sieci komputerowych lub innych programowalnych urządzeń, w których co najmniej jedna cecha jest realizowana za pomocą programu komputerowego.

Program komputerowy i odpowiadający mu sposób realizowany za pomocą komputera różnią się od siebie. Pierwszy odnosi się do sekwencji instrukcji wykonywanych przez komputer, określających sposób, podczas gdy drugi odnosi się do sposobu faktycznie wykonywanego na komputerze.

Zarzutu z art. 28 ust. 1 w zw. z ust. 2 pwp nie można postawić w odniesieniu do zastrzeżeń dotyczących sposobu realizowanego za pomocą komputera, nośnika pamięci odczytywalnego przez komputer lub urządzenia, ponieważ każdy sposób wykorzystujący środki techniczne (np. komputer) i każdy środek techniczny jako taki (np. komputer lub nośnik pamięci do odczytu przez komputer) mają charakter techniczny, a zatem stanowią wynalazki w rozumieniu art. 24 pwp.

Przykładami dalszych efektów technicznych, które nadają charakter techniczny uruchomionemu na komputerze programowi komputerowemu, są:

  • poprzez kontrolę procesu technicznego: sposób zapobiegania blokowania kół w samochodzie; wyznaczanie dawki w urządzeniu rentgenowskim; kompresja obrazu; przywracanie zniekształconego obrazu cyfrowego; szyfrowanie transmisji danych;
  • poprzez kontrolę wewnętrznego funkcjonowania samego komputera lub jego interfejsów: programy komputerowe wdrażające środki bezpieczeństwa dla ochrony integralności rozruchu (tzn. zabezpieczenia procesu uruchamiania poprzez zapobieżenie instalacji złośliwego oprogramowania); środki zaradcze przeciwko atakom wynikającym z analizy mocy (tzn. kryptoanalizie wykorzystującej analizę pobieranej mocy elektrycznej spowodowanej przejściem wartości bitu z „0” do „1” i na odwrót); rozwiązania do równoważenia obciążenia procesora.

Inaczej jest w przypadku odczytywania parametru typu danych z pliku jako wejścia do programu komputerowego, zamiast zdefiniowania typu danych w samym programie. Jest to jedynie opcja programistyczna podczas pisania kodu, która sama w sobie nie ma charakteru technicznego. To samo dotyczy konwencji nazewniczych dla nazw obiektów w celu ułatwienia zrozumienia i zarządzania kodem programu.

Zdefiniowanie i dostarczenie języka programowania lub paradygmatu programowania, takiego jak programowanie zorientowane obiektowo, samo w sobie nie rozwiązuje problemu technicznego, nawet jeśli jego szczególna składnia i semantyka umożliwiają programiście łatwiejsze opracowanie programu. Ułatwienie wysiłku intelektualnego programisty nie jest samo w sobie efektem technicznym.

Struktura lub format danych przyczyniają się do technicznego charakteru wynalazku, jeśli mają zamierzone zastosowanie techniczne i wywołują efekt techniczny, gdy są stosowane zgodnie z tym zamierzonym zastosowaniem technicznym. Taki potencjalny efekt techniczny związany z dorozumianym zastosowaniem technicznym należy uwzględnić przy ocenie poziomu wynalazczego. W szczególności taki efekt może występować, jeżeli struktura lub format danych jest funkcjonalny, tj. jeżeli pełni funkcję techniczną w systemie technicznym, taką jak kontrolowanie działania urządzenia przetwarzającego dane. Dane funkcjonalne z natury obejmują lub odwzorowują odpowiednie cechy techniczne urządzenia. Jednocześnie, dane poznawcze (np. fotografia osoby lub krajobrazu) to takie dane, których treść i znaczenie są istotne jedynie dla ludzkich użytkowników i nie przyczyniają się do wywołania efektu technicznego.

Struktura danych lub ich format mogą mieć cechy, które nie mogą być scharakteryzowane jako dane poznawcze (tj. nie służą do przekazywania informacji użytkownikowi), ale które mimo to nie wnoszą wkładu technicznego. Na przykład struktura programu komputerowego może mieć na celu jedynie ułatwienie zadania programiście, co nie jest efektem technicznym służącym celowi technicznemu. Ponadto modele danych i inne modele informacji na abstrakcyjnym poziomie logicznym same w sobie nie mają charakteru technicznego.

Systemy zarządzania bazami danych są systemami technicznymi wdrożonymi na komputerach w celu wykonywania zadań technicznych polegających na przechowywaniu i wyszukiwaniu danych przy użyciu różnych struktur danych w celu efektywnego zarządzania danymi. Metoda wykonywana w systemie zarządzania bazą danych jest zatem metodą wykorzystującą środki techniczne i dlatego nie jest pozbawiona zdolności patentowej na podstawie art. 28 ust. 1 i w zw. z ust. 2 pwp.