Zgodnie z art. 26 ust. 1 pwp wynalazek uważa się za posiadający poziom wynalazczy, jeżeli wynalazek ten nie wynika dla znawcy w sposób oczywisty ze stanu techniki. Termin „oczywisty” oznacza wszystko to, co nie wykracza poza zwykły postęp technologiczny, a jedynie wynika w sposób jasny i logiczny ze stanu techniki, tj. nie wymaga korzystania z umiejętności lub zdolności wykraczających poza te, których oczekuje się od znawcy.

Zgodnie z art. 26 ust. 2 pwp przy ocenie poziomu wynalazczego nie uwzględnia się zgłoszeń, o których mowa w art. 25 ust. 3 pwp, tzn. zgłoszeń ogłoszonych w sposób określony w ustawie, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, lecz nieudostępnionych do wiadomości powszechnej w dacie, według której oznacza się pierwszeństwo.

Przy ocenie poziomu wynalazczego brany pod uwagę stan techniki stanowi zatem wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej. Stan techniki może opierać się na powszechnej wiedzy ogólnej, która niekoniecznie musi mieć formę pisemną, i jedynie w przypadku jej zakwestionowania wymaga poparcia dokumentami. Zarzut braku poziomu wynalazczego stawia się jedynie wtedy, gdy rozwiązanie zdefiniowane danym zastrzeżeniem spełnia kryterium nowości.